ทะเลสาบซีหู (西湖) แปลเป็นภาษาไทยว่า ทะเลสาบด้านตะวันตก ทะเลสาบแห่งนี้ มีทั้งนักท่องเที่ยวต่างถิ่นและคนจีน ถูกขนานนามว่า “สวรรค์บนดิน” ติด 1 ใน 10 ของจีน ก่อนขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก
บริเวณรอบทะเลสาบเต็มไปด้วยต้นหลิว มองเห็นพระราชวังที่หลงเหลือมาจากยุคที่หางโจวเคยเป็นเมืองหลวงของจีน และพบสะพานขาดที่เชื่อว่าเป็นสถานที่พบรัก นางพญางูขาวตามเรื่องเล่าปรัมปราของจีน
สะพานขาดที่ทะเลสาบซีหู（西湖断桥）
แต่ความพิเศษของทะเลสาบแห่งนี้ คือ ตรงกลางมีโคมไฟหิน 3 อัน แต่ละอันจะมีรูเจาะไว้ 5 ช่อง ในวันไหว้พระจันทร์จะเอาตะเกียงมาใส่ในช่องทั้ง 5 ช่อง แล้วเอาผ้าบางปิดไว้
คนจีนเชื่อว่าในวันนั้นที่ทะเลสาบนี้จะมีพระจันทร์มากที่สุด คือพระจันทร์จริง 1 ดวง เงาสะท้อนพระจันทร์บนทะเลสาบอีก 1 ดวง แสงไฟจากโคมไฟทั้ง 3 อัน อันละ 5 ช่องมองละม้ายคล้ายดวงจันทร์อีกรวม 15 ดวง เงาสะท้อนจากโคมไฟอีก 15 ดวง รวมแล้วมีพระจันทร์ 32 ดวง ทั้งเหนือและในทะเลสาบ การได้มากินขนมไหว้พระจันทร์จิบน้ำชาชมจันทร์ที่ริมทะเลสาบแห่งนี้ จึงถือว่าเป็นยอดปรารถนาอย่างหนึ่งของชาวจีนเลยทีเดียว ส่วนชาขึ้นชื่อของเมืองหางโจวก็คือ ชาหลงจิ่ง นั่นเอง เป็นหนึ่งในสุดยอดชาที่แม้แต่ เฉียนหลงฮ่องเต้” แห่งราชวงศ์ชิง ปลอมตัวเป็นสามัญชน มาชิมชาที่นี่อยู่เสมอ จนกลายเป็นชาชั้นสูงที่ฮ่องเต้โปรดปราน
ตำนานของทะเลสาปซีหู เรื่องนางพญางูขาวนั้น ปรากฏโฉมครั้งแรกในวรรณกรรม จองจำงูขาวชั่วนิรันดร์ในเจดีย์เหลยเฟิง (白娘子永鎮雷峰塔)
ในบันทึกจิ่งซื่อตงเอี๋ยน (警世通言) ของเฝิง เมิ่ง หลง (馮夢龍)
โดยบันทึกดังกล่าวถูกค้นพบในระหว่างยุคราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368 - ค.ศ. 1644) เรื่องราวที่น่าประทับใจมีดังนี้
มีตำนานเล่าว่า มีนางพญางูขาวตนหนึ่ง บำเพ็ญตบะมานานนับพันปี จนสามารถแปลงร่างเป็นคนได้ นางงูขาวตนนี้ มักจะแปลงร่างเป็นสตรีนางหนึ่งชื่อว่า ”ไป๋เหนียงจื่อ” ผู้มีรูปโฉมงดงามราวเทพธิดา
นางงูขาวมีเพื่อนรักที่สนิทสนมกันมากเป็นนางงูเขียว ซึ่งบำเพ็ญตบะเช่นกันเป็นเวลานานห้าร้อยปี นางงูเขียวก็แปลงร่างเป็นคนได้เช่นกัน นางมักจะแปลงเป็นสาวน้อยน่ารัก มีชีวิตชีวานามว่า ”เสี่ยวชิง” สองคนเพื่อนรักมักจะไปไหนต่อไหนด้วยกันเสมอ
วันหนึ่งเมื่อได้เดินทางท่องโลกกว้าง ไปยังทะเลสาบซีหู พอถึงสะพานขาด นางงูขาวได้พบเห็นนักศึกษาปัญญาชนผู้หนึ่ง ซึ่งมีความสง่างามท่ามกลางฝูงชน นางเกิดหลงรักชายผู้นั้นขึ้นมาทันที นางงูเขียวผู้ซุกซนจึงช่วยร่ายเวทมนตร์ลับๆ ทำให้ฝนตกทันทีทันใด
ทันใดนั้น ชายผู้นั้นนามว่า "สวี่เซียน" เห็นงูขาวกับงูเขียวถูกฝนสาด ท่าทางกระเซอะกระเซิงเปียกปอน จึงเสียสละเอาร่มให้ทั้งสอง ส่วนตนเองก็ปล่อยให้ฝนสาดใส่โดยยืนอยู่ห่างๆ นางงูขาวยิ่งเห็นดังนั้น ก็ยิ่งรู้สึกรักเขา ที่มีความเมตตามากขึ้นไปอีก ส่วนสวี่เซียนเองก็หลงรักในความงามของนางงูขาวเช่นเดียวกัน
ด้วยความช่วยเหลือของนางงูเขียว ทั้งสองคนจึงพบเจอกันบ่อยมากขึ้น ได้สนิทสนมกันและแต่งงานกันในที่สุด หลังจากแต่งงาน สวี่เซียนได้เปิดร้านขายยาในบริเวณทะเลสาบซีหูเพื่อรักษาโรคให้กับผู้คน ด้วยความใจดีมีเมตตาของทั้งสองสามีภรรยาทำให้ชาวบ้านต่างพากันรักพวกเขา
แต่แล้ว ได้มีไต้ซือเฒ่า นามว่า "ฝ่าไห่" ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัดจินซาน ล่วงรู้ด้วยญาณทิพย์ว่านางงูขาวเป็นปีศาจ และเกรงว่าจะเป็นภัยต่อบรรดามนุษย์ จึงหาทางมาบอกสวี่เซียนให้ทราบว่า ภรรยาที่งดงามของเขานั้น แท้จริงแล้วเป็นงู และเพื่อให้สวี่เซียนเชื่อ ไต้ซือฝ่าไห่ยังได้บอกวิธีพิสูจน์อีกด้วย สวี่เซียนเองยังคงไม่ปักใจเชื่อ ได้แต่รับฟังไว้ด้วยความเคารพ
พอถึงเทศกาลสารทจีน ชาวบ้านทั่วไปจะดื่มเหล้าชนิดหนึ่งที่ชื่อ ”สงหวงจิ่ว”เพื่อขจัดเภทภัยสิ่งอัปมงคล สวี่เซียนได้ลองทำตามคำแนะนำของไต้ซือฝ่าไห่ โดยให้ไป๋เหนียงจื่อดื่มเหล้าชนิดนี้ ซึ่งไต้ซือฝ่าไห่บอกไว้ว่า ถ้านางเป็นงูจริงๆ ดื่มเหล้านี้แล้ว นางก็จะกลายร่างเดิมเป็นงูในทันที แต่ถ้านางเป็นมนุษย์ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อสวี่เซียนหลอกให้ไป๋เหนียงจื่อดื่มเหล้าแล้ว เขาก็ตกใจมาก จนเสียชีวิตในที่สุด เพื่อช่วยชีวิตสวี่เซียน ไป๋เหนียงจื่อ จึงออกเดินทางไกลนับพันๆลี้ โดยไม่ได้คำนึงว่า ขณะนั้นตนกำลังตั้งครรภ์อยู่
นางได้ขโมยหญ้าหลินจือชุบชีวิตที่เขาคุนหลุน เพื่อจะมาชุบชีวิต สวี่เซียนสามีที่รัก ระหว่างทางนางต้องต่อสู้ด้วยความยากลำบากกับทหารยามผู้พิทักษ์อย่างไม่เห็นแก่ชีวิตของตนเลย เหล่าทหารยามต่างชื่นชมในความพยายามของนางมาก จึงมอบหญ้าหลินจือแก่นางไป เมื่อนางทำให้สวี่เซียนกลับฟื้นชีวิตขึ้นมาแล้ว และสวี่เซียนรู้ว่าไป๋เหนียงจื่อรักตนเองด้วยใจจริง ก็ยิ่งทำให้ทั้งสองรักกันมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
เมื่อไต้ซือฝ่าไห่รู้ดังนั้น ก็ไม่ยอมให้งูขาวอยู่ในโลกมนุษย์ได้อีก เพราะเห็นว่าเป็นสิ่งผิดจารีตประเพณี ที่มนุษย์จะรักกับปีศาจได้ จึงได้ลวงสวี่เซียนให้เข้าไปในวัดจินซานและบังคับให้บวชเรียน
นางพญางูขาวกับนางงูเขียวจึงโกรธมาก เข้าโจมตีวัดจินซานเพื่อช่วยสวี่เซียนหนีออกจากวัดให้ได้ พวกนางร่ายเวทมนตร์ไม่หยุด ทำให้น้ำท่วมวัดจินซาน แต่ไป๋เหนียงจื่อพญางูขาวนั้น ตั้งครรภ์แก่จวนเจียนจะคลอดอยู่แล้ว จึงสู้ไต้ซือฝ่าไห่ไม่ไหว นางงูเขียวเสี่ยวชิงจึงช่วยไป๋เหนียงจื่อให้หนีไปยังสะพานขาด และได้พบกับสวี่เซียนที่นางงูเขียวช่วยให้หนีออกมาเช่นกัน ซึ่งเป็นสถานที่ ที่ทั้งสองได้พบกันครั้งแรก
ทั้งคู่หลบหนีไปได้ จนกระทั่ง นางงูขาวไป๋เหนียงจื่อเพิ่งจะคลอดลูกชายได้ไม่นาน ไต้ซือเฒ่าฝ่าไห่ก็ตามมาจนพบ และจับไป๋เหนียงจื่อไปคุมขังไว้ใต้เจดีย์เหลยเฟิงในบริเวณทะเลสาบซีหูไว้ได้ และสาปเอาไว้ว่า "นางพญางูขาว เจ้าจะไม่มีวันได้ออกมา จนกว่าน้ำในทะเลสาบซีหูจะแห้งหมดและเจดีย์ล้มลงแล้วเท่านั้น เจ้าจึงจะกลับสู่โลกมนุษย์ได้"
หลายปีต่อมา นางงูเขียวเสี่ยวชิงได้บำเพ็ญตบะจนแก่กล้า จึงได้กลับมาทะเลสาบซีหูอีกครั้ง และต่อสู้กับไต้ซือเฒ่าฝ่าไห่จนชนะ นางงูเขียวได้สูบน้ำในทะเลสาบซีหูจนเหือดแห้ง และล้มเจดีย์เหลยเฟิงลง ช่วยนางงูขาว ไป๋เหนีงจื่อ ออกจากเจดีย์ที่คุมขังได้สำเร็จ ทำให้ทั้งสวี่เซียนและไป๋เหนียงจื่อได้กลับมาพบกันอีกครั้ง
นีจึงเป็นที่มาของตำนาน เล่าขานถึงความรักอมตะแห่งทะเลสาบซีหู ที่ประทับใจไม่รู้ลืม...นิยายเรื่องนี้ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์มาแล้วมากมาย รวมทั้งแอนิเมชัน เนื้อเรื่องบางส่วนถูกดัดแปลง เสริมแต่งเพื่อความสนุกสนาน แต่ยังคงเก็บเอาส่วนหลักในเรื่องไว้ แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด ภาพและความสวยงามของนางงูขาว และทะเลสาปซีหูยังคงสวยงามดุจภาพเขียนที่งดงาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น